DE IMPACT VAN DE KONINKLIJKE MARINE OP DE ONTHEFFING

Geschat wordt dat in de 18e eeuw een schip met 110 kanonnen ongeveer 4.000 eikenbomen heeft gebouwd, het equivalent van 30-40 hectare bos. In 1926 veronderstelde Robert G. Albion dat de enorme vraag naar scheepshout voor de Koninklijke Marine letterlijk het landschap van beboste bronnen ontmantelde. Op basis van zijn werk behandelden vele historici de achttiende en negentiende eeuwse Engelse scheepsbouw als een belangrijke bron van ontbossing in de Britse eilanden voor de komende vijftig jaar. In het jaar 1790 had de Koninklijke Marine ongeveer 300 schepen in zijn rangen. Om deze marine te bouwen, moeten er minstens 1.200.000 goede eiken zijn gekapt. Met een gemiddelde levensduur van 12 jaar, zou 24.000 volle hectare zijn vrijgemaakt, het equivalent van 37,5 vierkante mijl.

Onlangs hebben Britse historici hun analyse over het onderwerp volledig veranderd. In 1990 voerde Oliver Rackham in plaats daarvan aan dat de regeneratieve aard van bomen en de zorgvuldige manier waarop de Britse bossen werden beheerd, de bossen in staat stelden om alle eisen die mensen aan hen gesteld hebben, volledig aan te kunnen. Sinds Rackham is het argument verder gegaan dan de bewering dat het zagen van scheepshout geen ontbossing veroorzaakte, tot de bewering dat scheepsbouw weinig of geen effect had op het landschap. In werkelijkheid was er noch een plotselinge houttekort veroorzaakt door de vraag van de scheepsbouw, noch was het regeneratieve karakter van bomen in staat om volledig te voldoen aan de eisen die aan de bossen worden gesteld door de Koninklijke Marine. Grote hoeveelheden hout die bij de bouw van de Royal Navy zijn gebruikt, kwamen van buiten de Britse eilanden en verspreidden de impact ervan in Europa en Noord-Amerika. De schaal van de ecologische impact van de Royal Navy was enorm. Groot-Brittannië moest schepen bouwen in zijn koloniën, met name in het Caribisch gebied en de Amerika's, maar ook in India.

Aan het einde van de achttiende eeuw eiste de Koninklijke Marine 50.000 ladingen eiken per jaar om de scheepswerven in bedrijf te houden, terwijl het hele land slechts 218.000 ladingen nodig had.

HMS Victory had iets nodig in de orde van 6000 volwassen eiken voor haar romp, om nog maar te zwijgen van dennen en ander zachthout dat wordt gebruikt voor masten en dekken en fittingen. Het probleem met ontbossing was niet een probleem dat opgelost kon worden door 10 jaar of zo te wachten; de zeer grote eiken die nodig zijn voor de structurele delen van de scheepsromp zouden honderd jaar of langer niet teruggroeien. Oorlogsschipmaterialen waren zo belangrijk dat het 1691 Massachusetts Bay Charter een "Mast Preservation Clause" bevatte, die alle bomen op 24 inch (hout dat geschikt is voor oorlogsschipbouw) het eigendom van de kroon maakte. Volgens de legende vroegen de Spanjaarden een van hun ambassadeurs, tijdens het bewind van koningin Elizabeth I, om stiekem de brand te steken in het Forest of Dean, in de hoop dat het hun Armada een voordeel zou geven.

Bovendien, om voor 1760 een grote hoeveelheid smeedijzer met Europese technologieën te maken, was 50 kubieke meter hout nodig, de jaarlijkse groei van ongeveer 10 hectare Noord-Europese bossen.

Een maritieme macht als Venetië was lang gewend aan het omgaan met dit probleem; de Venetianen probeerden vanaf ten minste de 14e eeuw bossen te behouden onder hun politieke controle, met het oog op het behoud van de voorraden van de vloot.

Gezien hun grote koloniale bezittingen bouwden de Spanjaarden ook talrijke oorlogsschepen overzee. Bijvoorbeeld, het zwaarbewapende schip ter wereld, de Santissima Trinidad werd gebouwd in Havana. In feite vond ongeveer 35% van de marinescheepsbouw plaats in Cuba. Van alle Europese imperiale machten hadden de Nederlanders de meest ongunstige verhouding tussen binnenlandse bossen en buitenlandse ambities. Hun oplossing was om boomstammen te betalen en om een ​​voldoende aantal leveranciers actief te houden, zodat geen enkele buitenlandse mogendheid de Nederlandse zagerijen en scheepswerven de noodzakelijke hoeveelheden hout kon ontzeggen.